Zweet parelt langs mijn gezicht, hartslag schiet omhoog. Ik sta op het vliegveld van Kuala Lumpur op mijn lief te wachten. Ik wacht in Terminal 1, zie op de borden geen aankondiging. Kijk op mijn iPhone en zie dat het vliegtuig op Terminal 2 aankomt. Ik heb nog 10 minuten. Met een sprint die Justin Bold niet zou misstaan schiet ik naar buiten. Claim een taxi, stap in en roep Terminal 2. Na 10 minuten daar aangekomen. Op de borden knippert de aankondiging dat het vliegtuig is geland. Verder geen info. Ik vraag aan info balie naar verdere info en krijg te horen dat de passagiers van 2 naar 1 gaan, daar de bagage ophalen en ook naar buiten komen. Met dezelfde sprint ren ik naar buiten en taxi aangehouden. Aangekomen in Terminal 1 moet in nog 45 minuten wachten voordat ik mijn lief kan begroeten. Het moment van elkaar in de armen sluiten blijft ontroerend, staan allebei met tranen in onze ogen en mompelen lieve woorden. Op zulke momenten ontvouwt zich de liefde als vanzelf. Hotel is op het vliegveld, met een golfkarretje opgehaald en naar hotel gebracht. Heel korte nacht, volgende ochtend om 05.00 opstaan en naar vliegveld. Vlucht met Air Asia naar Denpassar Bali ging op tijd. Een rustige vlucht, met prachtig uitzicht op de vulkanen van Java, die met hun toppen boven de wolken uitstaken. In Bali werden wij opgehaald door Gede, de broer van onze vriend en chauffeur Gusti. Een bekende rit, opnieuw het hectische verkeer, rotonde afgesloten, van 4 richtingen komt verkeer toegestroomd. De brommertjes vormen het grootste obstakel, zij wurmen zich als nijdige horzels dwars door het verkeer. Regelmatig moet Gede op de rem staan, om een botsing te vermijden. Uiteindelijk komen wij aan op het Peninsula Beach Resort. Hier gaan wij genieten van het prachtige huwelijkscadeau dat wij van onze vrienden ,Frans en Ester, hebben gekregen. Een prachtige plek, het ligt aan zee en heeft zwembaden met diverse compartimenten o.a. twee bubbelbaden. Mooi appartement met uitzicht op de tuin.S’ middags gelijk op pad om boodschappen in te slaan, wij willen zelf ontbijt maken om af en toe zelf te kokerellen. Eten in Bali is heerlijk en goedkoop, zelf koken is zelf nog duurder. De volgende ochtend, 1^ste kerstdag begon grauw, het regende pijpenstelen. Wij keken elkaar aan, dit is toch Bali, hier hoort de zon te schijnen. Het is moessonperiode en dan is de kans op enorme regenbuien heel groot, de temperatuur blijft wel tegen de 30 graden. Zweten vanwege de hoge vochtigheid. S’ middags naar Kuta gereden. Rahma, Carla’s Java sister was met haar familie naar Bali gekomen om onze huwelijkse staat te vieren. Altijd ontroerend om te zien hoe Carla en Rahma elkaar ontmoeten. En innige en tedere omhelzing, zij stralen met tranen in hun ogen. Steeds houden zij elkaar vast, regelmatig hoor ik “zo blij om je te zien”. De ontmoeting werd bezegeld met een prachtige gouden ring uit Medina. Carla doet hem om, straalt, lacht en huilt. Uiteraard word ik niet genegeerd, Rahma en Mhbub zijn ook hartelijk naar mij, toch draait deze ontmoeting om de meiden. Helaas was het verkeer een spelbreker, zij hadden bijna 2 uur in de file gestaan, waardoor het wederzien van kortere duur was dan gewenst. S‘ avonds hadden wij een kerstdiner, dat hoorde bij het cadeau van Frans en Ester, evenals het oudejaars diner. Daarom moesten wij bijtijds terug naar het hotel. Afscheid ging gepaard met maken van veel foto’s en de nodige tranen. Waar wij ook zijn in de wereld, wij zijn bij elkaar, dit waren de laatste woorden die zij met elkaar deelden. Het werd een stille rit terug, Carla staarde voor zich uit, ik hield haar hand vast. Het was prachtig om te zien hoe vriendschap zich kan ontvouwen tussen een Hollandse humanist en een Javaanse moslima. Wij schoven wat later aan het diner. Wij zaten net toen de kerstloterij begon. Wij hadden twee loten, vlak na elkaar vielen wij in de prijzen, een gratis diner en een mooie paraplu. De andere gasten, veelal uit Australië lieten duidelijk merken dit niet te waarderen. Te laat komen en dan met twee prijzen ervandoor gaan, in hun beleving klopt dat niet. Wij hebben geen vrienden gemaakt, helemaal niet toen ik na het dessert opstond en lachend met de prijzen omhoog de zaal verliet. Strak in de plooi werden wij nagekeken. De volgende dagen ontvouwde zich een vast patroon. Ontbijt, zwemmen in zee, een ligbed zoeken onder de palmbomen, boeken lezen, lunchen, zwemmen in het zwembad en na happy hour op ons eigen terras naar restaurant om te eten. Soms lig ik onder de palmboom te staren naar de golven op zee, naar de bladeren van een palmboom en de prachtige bloemenweelde. Ineens realiseer ik mij dat alles zich heeft ontvouwen. Vooral bij bladeren en bloemen is dat goed te zien. Eerst strak in de knop en dan ontvouwt de natuur zich. In het dierenrijk ontvouwen ook veel dieren zich, rupsen die vlinder worden, kuikentjes die opgevouwen in het ei zitten. Onder gunstige omstandigheden, niet bedreigd door omgevingsfactoren ontplooit de natuur zich en komt tot volledige wasdom. Reizen is voor mij ook een vorm van ont-vouwen ofwel ont-plooien. Dit in de betekenis van los van de plooi ofwel los van de vouw. Los van de dagelijkse structuur, vaste regels en onze normen en waarden. Ik ont-regel mijzelf, dat geeft ruimte voor nieuwe initiatieven en ervaringen. Ik heb reizen nodig om mijzelf te ontplooien en tot volledige wasdom te komen. Mensen ontvouwen zich op geheel eigen wijze, reizen is voor mij belangrijk. Ineens plopt de Pyramide van Maslow omhoog. Voor ontplooiing is bevrediging van dagelijkse behoefte, liefde en erkenning nodig. Hieruit blijkt dat wij ook natuur zijn. Gedachtenspinsels volgen elkaar in snel tempo op, ik duik de zee in om het hoofd te laten koelen. Het oude jaar hebben wij met een prima diner, champagne en veel vuurwerk achter ons gelaten. Het was een goed en bewogen jaar. Berichten van vrienden over ziekte, noodzakelijke ingrepen en overlijden heeft mij wel geraakt. Goed is dan een relatief begrip. Wij volgen, zien en ontmoeten elkaar al 10tallen jaren, zonder noemenswaardige tegenslag in de gezondheid. Dat komt dan ineens in een stroomversnelling en vraagt aandacht en tijd om het een plek te geven. Ik voel mij vaak machteloos, er zijn voor vrienden is het enige wat ik kan doen. Hoogtepunt van het jaar was toch wel onze trouwdag aan zee. Mijn lief straalde en ik straalde mee. Het nieuwe jaar zijn wij begonnen om de natuur in te gaan. Bali heeft naast al het strandleven, veel natuur en cultuur te bieden. Nieuwsjaardag afgesloten met een zonsondergang bij de Uluwatu tempel. Deze tempel ligt op een rotsformatie aan zee, een mooi complex midden in een natuurgebied. Wandelen en af en toe dwars door struikgewas klauteren om juist die ene foto te kunnen maken. Resultaat foto is prachtig, de schrammen en krassen op benen en armen minder. Langzaam kleurt de hemel oranje, waarna een prachtige rode lucht zich ontvouwt aan het firmament. De zon is achter wolken aan de horizon verdwenen. Waar in de wereld ik ben, ook gewoon thuis in Bergen aan Zee, dit blijft een magisch moment en geeft innerlijke rust. Het jaar is goed begonnen. De volgende dagen hebben wij met de schoonheid van de rijstvelden, verschillende tempels onze ogen verwend en de intense beleving opgeslagen in een speciale ruimte in mijn bovenkamer. Langs de kust was het zonnig, naarmate wij hoger in de bergen kwamen nam de bewolking toe. De rijstvelden waren gehuld in mistige flarden, een miezerige regen begeleidde ons op de wandeling. Hadden geen paraplu meegenomen, konden deze huren bij een verkoopster van een fruitstalletje. Handel blijft handel, de paraplu’s hebben het niet overleefd, volgens mij waren deze voor de zon bestemd en niet voor de regen. Lachend werden zij in ontvangst genomen, trots liet zij een stapel met dezelfde plu’s zien. Ik ben gefascineerd door de structuur van de rijstvelden, prachtige geometrie en lijnenspel. Het is een schilderij, een eeuwenoude creatie van mensen, die sierlijke patronen in het landschap laten ontstaan. Zwerven door dorpjes, nagekeken door nieuwsgierige blikken en vragende ogen. Ik blijf altijd even stilstaan om een beweging te laten ontstaan. Mensen komen naar mij toe, bekende vragen, waar kom ik vandaan en waar ga ik naar toe. Wat ik van Bali vind en vragend naar Carla kijkend, is dat uw vrouw. Ik knik bevestigend, duim omhoog en dan een vaak onverstaanbaar “beautiful”. Ik geniet van deze handen en voeten gesprekken, waarbij ik meestal een hand op mijn arm krijg om het contact te intensiveren. Wij zijn aan het einde van onze Bali reis en mijn Cambodja reis. Zaterdag vliegen wij terug, wij gaan een dag eerder naar Kuala Lumpur omdat de vlucht vanuit Bali te kort op het vertrek uit KL zat. Deze reis wordt ingevouwen en straks komt er weer ruimte voor een nieuwe reis. Door mee te reizen in mijn verhalen, hoop ik dat ook de lezer zich een beetje heeft kunnen ontvouwen. Ik stel het bijzonder op prijs als ik nog een reactie krijg. Ik ben nieuwsgiering en leergierig. Ik groet mijn trouwe volgers, wens iedereen een heel gezond en liefdevol 2018. Leef het leven, blijf genieten. So far so good. Tot de volgende reis.