Ik staar naar het glinsterende water van de Mekong rivier die langs Phnom Penh loopt. Tussen zanderige oevers wordt de rivier voortgestuwd. Een rivier in bewegende stilstand, aan de oppervlakte sereen stromend, daaronder een enorme kracht die het water voortstuwt naar de zee. De gesmolten sneeuw uit de Himalaya moet 4900 kilometer afleggen om zich te verenigen met de zoute metgezellen.  Aan de traagheid van de boten te zien kost het heel veel kracht om zich stroomopwaarts te bewegen. Ik ben vroeg opgestaan voor mijn ochtendwandeling langs de rivier. Ik wacht op Len, zij zal mij begeleiden naar mij Monk Blessing deze morgen. Len is een ondernemende vrouw die “ Tastytour” is gestart. Zie www.tastytourscambodia.com.  Zij werkt nu nog parttime en hoop dit te kunnen uitbreiden naar fulltime. Zij werkt parttime bij een NGO. Zij organiseert vooral tours gericht op natuur en cultuur, lokaal eten en de Monk Blessing. Zij werkt met lokale mensen uit haar eigen community op 50/50 basis. Het hart op de goede plaats dus en dat ontdekte ik direct bij onze ontmoeting. Hartelijk, open en niet die opdringerigheid die ik vaak in Aziatische landen tegen kom. In de Tuktuk gestapt en naar haar community gereden , waar de pagode is voor de blessing. Ik maakte eerst kennis met de monnik en mij werd verteld wat ik kon verwachten. Len deed de vertaling voor mij, het Engels van de monnik is beperkt en onverstaanbaar. Op de foto’s is te zien dat ik eerst de verpakte etenswaren aanbied en dat ik later zijn eerste blessing krijg. Tijdens deze Blessing kwam mijn Oma ook even voorbij en verder was het opmerkelijk rustig. Ik was wel ontroerd. Als ik van beweging naar stilstand ga komt vanzelf de emotie, hoewel het ook in de omgekeerde richting kan gebeuren. Stilstand en beweging zijn beide nodig om tot verandering te komen, anders blijft het statisch. Reizen is altijd een ontdekkingsreis voor mij, ook om mijzelf te ontdekken. Voor mij is dat niet in afzondering, maar onderweg, in de stad, in de natuur en onder de mensen. Hoewel ik ook de momenten voor mijzelf nodig heb, ik noem dat geen afzondering. De monnik maakte mij duidelijk dat ik mij moest omkleden. Hij moest lachen , gezien mijn verbazing. Ik zag wel andere mensen op de bankjes zitten met een sarong aan. Dat moest ik dus ook gaan doen. Len maakte mij duidelijk dat dit de water blessing was. De monnik prevelt mantra’s en gooit ondertussen bakken water over mij en mijn metgezellen heen. Ik schrok van de eerste klap water, koud en vooral door de kracht veerde ik even op. Een diepe zucht handen gevouwen in de begroetingstand en het ritueel ondergaan. Het was een verfrissende en louterende gebeurtenis, die veel indruk op mij heeft gemaakt. Len en ik lopen nog even door haar community, eerst stilzwijgend en later vertelde zij veel over haar werk en dromen. Zij wil dat ook de minder bedeelden kansen krijgen om zich te ontwikkelen en hoopt dat haar organisatie daar een bijdrage aan kan leveren. De rest van de dag heb ik liggen mijmeren bij het zwembad, geen zin om de hectiek van de stad in te gaan. S’ avonds wel mijn avondwandeling gemaakt op de boulevard. Hier is de promenade van zien en gezien worden, de talrijke eetstalletjes zorgen voor de inwendige verwenning. Vroeg naar bed, te warm om onder de wol te gaan. De volgende ochtend opgehaald door Ben Wee, die mij de komende dagen zal vervoeren. De auto wringt zich door het chaotische ochtendverkeer. Wij gaan de stad uit, klaarblijkelijk hebben velen hetzelfde besloten. Eenmaal buiten de stad werd het heel rustig. Lange tijd rijd ik door een oase van groen. Ik word geflankeerd door groene rijst- en maisvelden. Hier en daar kleurrijke stipjes in het groen van mensen die de velden aan het bewerken zijn. Ik ben op weg aar Kampong Cham en wil daar over de beroemde bamboebrug  naar de overkant van de Mekong rivier lopen. Onderweg een grote lokale markt bezocht waar alles wat vliegt, kruipt en krioelt gefrituurd en verkocht wordt. Spinnen, krekels, maden, mieren kikkerbillen alles is hier te krijgen en wordt gegeten. Er schijnen veel eiwitten in te zitten, ik laat deze geneugten van dit leven aan mij voorbij gaan. Verder gereden en onderweg zie ik steeds meer huizen op palen verschijnen. Tijdens de regenperiode treed de Mekong kilometers buiten zijn oevers en stijgt het water met meters. Onderweg een verlaten pagode en tempelcomplex bezocht. Duidelijk het domein van de apen, overal sprongen zij rond, de kleintjes speelden wilde spelletjes en de ouderen waren vooral op vlooien en paren gericht. Binnen wenkte een oude vrouw mij. Vroeg met de inmiddels bekende schelle stem naar mijn naam. Bert, Bert, dit herhaalde zij wel 20 keer alsof zij een nieuwe mantra had geleerd. Liet mij de vertrekken van de monniken zien en wilde dat ik iets haar notitieboekje schreef. Ik gaf haar mijn kaart met de boeddha hand en zij was daar opgetogen blij mee. Het was drukkend warm, 34 graden en hoge vochtigheid. Als Ben mij ziet aankomen dan laat hij de airco in de auto op volle toeren draaien. Ik heb dan wel het gevoel alsof ik een koelkast binnenstap. Tijdens de rit vraag ik hem om de airco op LO te zetten, Prima temperatuur voor mij en de overgang van binnen naar buiten v.v. dragelijker te maken. In Kampong Cham aangekomen wacht mij een onaangename verassing. De beroemde bamboebrug is vorige week afgebroken en heeft plaats gemaakt voor een foei lelijk betonnen gevaarte. Dit alles voor de vaart van het volk. Ben schudt meewarig zijn hoofd, voor deze brug komen de toeristen en dat is een belangrijke bron van inkomsten voor de lokale mensen. De lokale overheid denkt daar klaarblijkelijk anders over. Naar hotel gereden en geïnstalleerd. Ik ben weer naar buiten gegaan om de omgeving te verkennen en een biertje te drinken. Een leuk plekje gevonden en bier besteld. Tweede teleurstelling, dat hebben zij niet. Dit blijkt de moslim provincie van Cambodja te zijn en sinds een paar jaar wordt ook hier een strenger religieus bewind gevoerd. Maar, handel is handel en daar is het  guesthouse voor. Zij hebben ook fijne terrassen met zicht op de Mekong en surprise, het is happy hour time. Tweede biertje gratis. Als ik afreken betaal ik $ 1.00, dat is € 00,45 voor een biertje.  Vreemd beleid, meestal als iets schaars is gaat de prijs fiks omhoog. Hier ook een heerlijk Kmer maaltijd, Fish Amok, gegeten en weer terug naar hotel. Installer mij om foto’s te downloaden en te versturen. Dit lukt mij niet, het internet heeft onvoldoende capaciteit om te verwerken, ook als ik de foto’s gescropt heb. Ik heb hier twee ur aan moeten besteden zonder gewenst resultaat. Dat betekent voorlopig geen foto’s bij de verhalen, ik beloof dat ik het later opnieuw ga proberen. Ik ga de dag inruilen voor de nacht,mijn bedje wacht. So far so good. Wat een prachtige reis, ik geniet.